இலையுதிர் காலம் ...: ரௌத்திரம்

நீரை எரி
தீயை உண்
ஞாபகத்தைக் கொல்

****

அன்பின் அதிகபட்ச வெளிப்பாடு ஒரு துளி கண்ணீராகவும் இருக்கலாம்

****

நீ எனும் வனத்துள் வழி தப்பியலையும் வானம் நான்!

****

எல்லா சாபங்களிலிருந்தும் விடைபெறும் தருணம் நீ என்னுடன் இருத்தலென்பது அரிது
அதனினும் அரிது எல்லாப் பாவங்களிலிருந்தும் மன்னிக்கப்படும் தருணம்
நான் என்னுடன் இருத்தலென்பது

****

எனது இரவிலிருந்து வழியும் குருதியின் நிறம் நிராகரிப்பு

****

அன்பை போன்றதொரு மரண நிலைப்பாடு வேறெதுவும் இருப்பதாக இல்லையோ

****

அன்பை உண்ணப் பழகிய வலியாய் மிச்சமிருக்கிறேன்

****

--ஆறுமுகம் முருகேசன்

ஞாபகத்தில் அலையும் வரிகள்..

அன்பின் தீக்கொடி

மரணித்த மழலை கைவிட்ட முலைகளாய்

விம்மி வலித்து கசிகிறது எனதன்பு-நீயோ

அதனை கழிவறையில் பீய்ச்சியடிக்கப் பணிக்கிறாய்

வறண்ட உன் பாலையில் ஒற்றை மலர் தேடி

ஓயாமல் அலைகின்றேன்-நீயோ

மனப் பிறழ்வுக்கான மருந்தொன்றை சிபாரிசு செய்கிறாய்

இயந்திரத்திற்கு சிக்கிய செங்கரும்பாய்

வெம்மையில் நசுங்கி வழிகிறது இரவு

புயல் தின்ற முதிர்ந்த நெற்கதிரென

உன் வயலெங்கும் உதிரும் எனது இருப்பு

--செ.சுஜாதா

ஆராதனா எனும் பேய்

சான்றிதழில் அமுதாவாகவோ வீட்டிலும் நண்பர்களிடமும் மிருதுளாகவோ அறியப்பட்டுக் கொண்டிருக்கலாம் எனது ஆராதனா ஒரு சுபமுகூர்த்த நாளில் அவளும் அறிவாள் அவளுக்கு மேலும் ஒரு பெயர் இருப்பதாக!

இலையுதிர் காலம் ...

Monday, May 21, 2012

ரௌத்திரம்

No comments:

நான் பின்தொடரும் நிழல்..

Labels