கிடைத்துவிடாத வண்ணத்துப் பூச்சியின்
ஸ்பரிசத்தை அழுதலில் மீட்டுகிறது
அக்குழந்தையின் தனிமை ,
என்பதாய் இன்னும் நிறம்வாய்க்காத
ஒரு கவிதையைப் போல்
கழிந்து கசிகிறது
பிரிவதாய் முடிவெடுத்தப்
பிரிவின் வாசனை.!
ஸ்பரிசத்தை அழுதலில் மீட்டுகிறது
அக்குழந்தையின் தனிமை ,
என்பதாய் இன்னும் நிறம்வாய்க்காத
ஒரு கவிதையைப் போல்
கழிந்து கசிகிறது
பிரிவதாய் முடிவெடுத்தப்
பிரிவின் வாசனை.!
16 comments:
நல்லதொரு கவிதை
நல்லா இருக்குங்க.
ஏக்கமான கவிதை !
ம்ம்ம் நல்லா இருக்குங்க நண்பா
கவித்துவம் கடந்து எழுதப் பட்டிருக்கும் உத்தி :)
ஓட்டு போட்டுட்டேன்....
எனக்கு சரியா புரியல.
:(
கவிதையிலும் கவிதை. அருமை
நன்றி அனைவருக்கும்.. :-)
@ சி.கருணாகரசு
(தனிமை!) இப்போ மறுபடியும் படிச்சு பாருங்க நண்பா.
பிரிவின் வலி வேதனைதான். நல்லாருக்கு ஆறுமுகம்.
ஆறுமுகம் முருகேசன் said...
@ சி.கருணாகரசு
(தனிமை!) இப்போ மறுபடியும் படிச்சு பாருங்க நண்பா. //
கிட்டதட்ட 6 முறை படித்துதான்.... உள்வாங்கிக்கொள்ள முடிகிறது....
தங்களின் பதிலுக்கு நன்றி.
ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு மாப்ள.
அடடா..!
ஆறுமுகம்... ரசித்தேன்..!
நன்றி நண்பர் அக்பர் உங்கள் முதல்வருகைக்கும்.. பின்னூட்டத்திற்கும் :)
நன்றி மாமா :)
நன்றி இளங்கோ!
//சி. கருணாகரசு, கிட்டதட்ட 6 முறை படித்துதான்.... உள்வாங்கிக்கொள்ள முடிகிறது.. //
!!
??
நன்றி :)
Post a Comment