மரணத்தின் வெக்கையிலிருவர் !

குறிப்பு,
நிகழ்வென்றால் நிகழ்வு,
கவிதையென்றால் கவிதை .

இருவர் பேசுகிறார்கள்,
நினைவுகள் பூத்திருக்கும்
பூந்தோட்டங்களை நாடிச்செல்வதில்லை
மாலைவேளைகளும் கொடுமனமும்.
வரிகளெதுவும் இருந்துவிடாத
மொழியில்லா இசையையே
பற்றிப்பிடித்திருக்கிறது இரவுகள்.
மழலைகளை கடக்கநேரும் பொழுதுகள் மட்டும்
எத்தனை தடுத்தும்
நம்மையும் கடந்துவிட நேர்கிறது.

காதல்வலியில் யாரோ அவர்கள்
எழுத மறந்ததெல்லாம்
யாருக்காகவோ ஞாபகப்படுத்தப்படுகிறது!